Jest bardzo spokojna. Widać, że nie miała dobrego życia. Na spacerze była przestraszona, co chwilę kładła się na brzuszku. Nie znała dotyku człowieka. Dała zabrać się na spacer, ale nie umiała chodzić na smyczy. Pomimo swojej nieśmiałości jest bardzo łagodna, nieśmiało spogląda szukając kontaktu z człowiekiem. Reaguje na gwałtowne ruchy. Osoba zdecydowana na adopcję musi poświęcić jej czas, aby sunia stała się pewna siebie i przekonała się do człowieka.